De wedstrijden van SKV 1 en ESA 1 werden, vooral op Valkenhuizen en later op Rijkerswoerd, altijd op het scherpst van de snede gespeeld. Velen herinneren zich nog de oorverdovende knal tussen Eelse Ausma, de laatste man van SKV, en de opkomende voorstopper Louwsma van ESA. Eelse werd met een rode kaart het veld uit gestuurd en Louwsma kreeg als cadeautje een rode kaart mee in de ambulance naar het ziekenhuis.
Aan de Beukenlaan op Valkenhuizen moest ESA het vaak hebben van spelers die via de CALO (Christelijke Academie voor Lichamelijke Opvoeding) en het CIOS aan kwamen waaien. Beide sportopleidingen waren ook gevestigd op Valkenhuizen. Met die aangewaaide sportstudenten zijn ze nog gepromoveerd naar de hoogste klasse van het zaterdagvoetbal. Toen waren we een tijdje van onze rivaal af.
Maar toen de CALO verhuisde naar Zwolle degradeerde ESA weer naar de tweede klasse (van toen, is nu eerste klasse) en konden de gevechten opnieuw beginnen. Toch bleef er nog genoeg aan talent via het CIOS doorstromen. Denk maar eens aan Steve Kuils (kreeg later een contract aangeboden van Heracles maar speelde vooral jarenlang voor GVVV) en Jelle Goes die na zijn CIOS diploma zaterdagkampioen werd met Huizen en tot voor kort trainer was van het nationaal elftal van Estland. Beiden waren klasgenoten van Heim de Vries die van SKV zijde de bijl nog wel eens tegen zijn oude 'maatjes' wilde hanteren.
Maar nadat in 1988 Thijs Waterink bij ESA vertrok naar FC Wageningen ( later nog op meerdere gebieden furore maakte in Duitsland en nu als veertigjarige nog bij De Bataven speelt) en de gebroeders Fons en Flip Witjes op bijna vijftigjarige leeftijd met pensioen gingen, raakte ESA in de versukkeling. Op den duur hadden ze nog maar 3 bestuursleden en niet veel meer ballen. Want toen SKV (ook sportief wat afgezakt) in de laatste stuiptrekkingen van ESA op Valkenhuizen daar eens moest spelen, moesten we eerst wachten op het eindsignaal van de B1 want anders waren er geen ballen genoeg voor het eerste. Dat was in het jaar weet-ik-niet-meer maar wat ik nog wel weet is dat op die dag in maart er nog een speler kwam die een bestuurslid gelukkig nieuwjaar wenste en dat bestuurslid toen tegen mij opmerkte: 'Je ziet het, we hebben nog leden zat maar veel hebben we dit jaar nog niet gezien en zullen we waarschijnlijk ook niet meer zien. Maar ze blijven wel lid'.
Het jaar daarop gingen ze naar Rijkerswoerd en groeide de club weer uit tot een 'sleeping gigant' die voorlopig nog niet van plan schijnt te zijn om wakker te worden. De wedstrijden die we sindsdien tegen elkaar hebben gespeeld liggen velen nog vers in het geheugen dus hoef ik die ellende hier niet meer te memoreren. Nou zie ik sommigen de vinger opsteken en in koor roepen:' Kom op Bledder, ben je dan 14 mei 2005 vergeten. Toen we een dag voor ons jubileum thuis van ESA de kampioenswedstrijd wonnen?'
Nee, die dag ben ik zeer zeker niet vergeten want vlak voor die wedstrijd brak mijn echtgenote haar been door te zwikken op dat nare randje van het terras. Een randje waar ze zelf van voorspelde dat iemand daar ooit een been door zou breken.
En weer stond ik treurig na een wedstrijd tussen SKV en ESA op de parkeerplaats. Nu in Wageningen om met haar naar het ziekenhuis te gaan.
Was het dan alleen maar kommer en kwel tegen ESA?
Daarover een volgende keer meer.
BLEDDER
