De finale van het internationale pupillentoernooi tijdens het jubileum in 1980 ging tussen het D1 van SKV en het D2 van Bayer Leverkusen. De profclub uit het Roergebied had het D2-elftal op essentiële plekken versterkt met D1-spelers want ze waren er zeer gebrand op om het toernooi te winnen. Duitsers komen nu eenmaal niet graag met tweede prijzen thuis. Zeker de militante leider van Bayer Leverkusen niet! Niet dat hij bang was voor zijn landgenoten uit Velmede-Bestwig, Elten, e.d. maar wel voor het D1 van de Belgische profclub Olympique Charleroi. In die tijd een Waalse topclub. De Duitsers hadden echter buiten de waard gerekend: SKV-D1 haalde de finale en niet Olympique. Om een heel lang verhaal kort te maken: de finale moest beslist worden door penalty's en ook toen al heerste hier de Hollandse ziekte. Dus verloor SKV met strafschoppen.
Internationale contacten zijn echter nooit weg want bij de finale was een Nederlandse Canadees aanwezig of een Canadese Nederlander, hoe je het ook wilt noemen. Die was op zoek naar een Nederlandse D-pupillenteam om in de zomer van 1981 een promotietoer voor "Soccer" door Canada te maken. Canada was namelijk van plan om het WK van 1992 te organiseren.
Hij had inmiddels contact gehad met Ajax maar die vroegen 25 000 gulden (11 250 euro). Voor die tijd een hoop geld en voor een klein voetballend als Canada onbetaalbaar. En dat gold zeker voor een provincie als Ontario. Dus zocht hij een D1-team van een topamateurvereniging. Hij was zo onder de indruk van SKV-D1 dat al snel de uitnodiging in Wageningen op de mat viel. Uiteraard was deze onmogelijke uitnodiging een uitdaging voor Ary Meurs.
Zoals bekend heeft SKV-D1 in de zomer van 1981 drie weken door Ontario getoerd. Een deel van Canada dat 30 keer zo groot is als Nederland maar slechts de helft aan inwoners heeft. Het team won alle wedstrijden, op de laatste na. In St. Catharines werd het een gelijkspel tegen jongens van 15 jaar. Toen had het team, na 3 weken steeds weer verkasten, reizen en voetballen de pijp al helemaal leeg.
Er was zoveel sponsorgeld voor deze reis binnen gekomen, ook in Canada voor het vervoer daar, dat jarenlang ook andere pupillenteams reisjes konden maken. Weliswaar niet over de grote plas heen maar wel naar b.v. Velmede-Bestwig. Wat in het Europa van nu heel gewoon is had Ary Meurs destijds al goed in de smiezen: internationale contacten zijn nooit weg.
BLEDDER
