'Ze noemden zich De Gouden Tientjes en konden de hele wereld aan'. Dat lijkt op een jongensboek en dat was het ook. Een mooier boek dan die serie op TV.
De hoofdrolspelers waren Willem-met-de-grote-bek, John O'Mill-de-architect, Woutje-met-het-gestrekte-beentje, Steef-met-de-gouwen-linkse, Wimmes-de-werker-binnen-de-middencirkel, Johan-de-reisduif (jongens volgende week ben ik er niet, ik moet effen naar Egypte), Arie-de-marathonman, Ruud-de-topscorer, Martin-van Gelria. En dan hadden ze nog een Koster, een Kelderman, een Scheerboom, noem ze maar op, noem ze maar op. Later kwam ook nog Marchel-met-de-eeuwige-blessure en natuurlijk hadden ze "de zwarte" op goal staan. Ook al had hij de grootste moeite om op de Telegraaf van zaterdag te springen.
"Het waren allemaal nog jongens, maar aardige jongens." Hoe ouder de jongens werden des te mooier werd het sprookje. Ze werden kampioen in de vierde klasse. Ze werden kampioen in de derde klasse. Ze werden bijna kampioen in de tweede klasse. Bijna kampioen , omdat het aanpoten werd voor de jongens. De eerste helft gebruikten ze als warming up en de tweede helft om te scoren en de derde helft was een vochtige cooling down. Maar helaas waren ze door al die kampioenschappen geen Gouden Tientjes meer. SKV 10 werd SKV 9 en SKV 9 werd SKV 8. En het cijfer 8 lijkt op een krakeling. Een koekje dat Willem-met-de-grote-bek van huis uit maar al te goed kende.
SKV 10: JUBILEUMKAMPIOEN V.I.n.r.: (staand) Willem van Roekel, Martin Stokking, Ruud Kelderman (aanvoerder), Steef Lam, Marchel Tönissen, Cor van Manen, Peter Pauk (leider), Paul de Jong. Zittend: Johan van Manen, Arie Onderstal, Remco Houba, Bert van Rossum, Jan Molenaar en Ruud Gibbon.
Als krakelingen vielen ze uit elkaar. Willem-met-de-grote-bek mocht al jaren niet meer voetballen maar nam toch altijd stiekem z'n tas mee, John O'Mill-de-architect ging naar Oosterbeek, Wimmes-de-werker-in-de-middencirkel en Johan-de-reisduif stopten toen ook maar uit heimwee. Met z'n vieren stonden ze nog één keer in de middencirkel. Toen was het afgelopen. Woutje-met-het-gestrekte-beentje was eigenlijk al jaren weg maar maakte als een Heintje Davids van de veerweg elk jaar zijn rentree als ondersteunend lid. En Arie-de-marathonman reisde heen en weer tussen de Jungfrau en de Brandenburger Tor. En waar "de zwarte" is gebleven weet niemand. Misschien wel grijs geworden. Old soldiers never die, they just fade away.
'Ze noemden zich De Gouden Tientjes en konden de hele wereld aan'. Dat lijkt op een jongensboek en dat was het ook.
BLEDDER
