Een echte specialist in het maken van doelpunten was Gert Folmer. Hij was jarenlang rechtsback geweest bij Wageningen om er achter te komen dat scoren eigenlijk veel leuker is dan achter je man aan lopen. Daarom besloot Gert een specialist in de spits te worden. Dat kon hij omdat hij een hele scherpe neus had voor het maken van goals. Het leek wel een labradorneus ofschoon Gert beslist geen retriever was.
Zijn elftal deed het vieze werk om Gert maar te laten scoren. En Gert ging scoren. Gert ging heel veel scoren. Gert ging de onmogelijkste ballen scoren. Gert stond altijd op de juiste plaats ook als hij verkeerd stond opgesteld. Zolang hij dat maar deed liep iedereen zich voor hem uit de naad. Maar wee je gebeente als Gert even droog stond. Dan was het hommeles, de kat in de gordijnen, deden zo alsof ze kwade vrienden waren. Gelukkig kwam dat maar zelden voor en het hoorde ook bij het spel dat ze speelden.
Dat spel was ook een uitvloeisel van de hoeveelheid energie die Gert in een wedstrijd stopte. Gert was namelijk het type topscorer dat voor hij de bal in het doel schoot heel even overwoog of hij dat wel zou doen. Dan moest hij immers voor de aftrap weer helemaal teruglopen naar de middellijn. Gert leek een 'Slow Motion' spits maar was in de praktijk ineens supersnel. Die luie bewegingen en dat supersnelle uithalen zie je ook bij tijgers en andere katachtige roofdieren.
Een superspits als Gert Folmer kan met een goed team achter zich wel honderd jaar topscorer worden. Dat was Gert ook van plan. Op zijn 43ste jaar maakte hij nog meer dan 40 doelpunten.
Gert Folmer was 8 jaar topscorer van SKV. Dat is heel veel als men bedenkt dat hij heel erg veel concurrentie had van Gert Groeneveld, Peter Jansen en later ook van Frank Verheijen, Olaf van Silfhout en Marco Vermeer. De laatste drie stuk voor stuk spitsen die er jaarlijks meer dan 40 in poften.
Gert Folmer was topscorer in de seizoenen: 1984-1985, 1985-1986, 1986-1987, 1988-1989, 1992-1993, 1994-1995, 1995-1996 en 1996-1997. In het seizoen 1994-1995 was hij dat samen met Peter Jansen en in het seizoen 1996-1997 was het een 'dead heat' met Olaf van Silfhout.
Volgende keer meer.
BLEDDER
