Het lijkt wel een gedicht: Paul van Peer, wie was dat ook alweer? Zal wel een student zijn. Helemaal goed!

De student die destijds het bijna ter ziele gegane FC Sela van Erik ten Brummeler, Daan Verhoeven en Dennis ... eeh ... Dennis.... ehhh (daar kom ik straks wel op) weer nieuw leven heeft ingeblazen? Bijna goed, want dat was Peer van Rooy.

Nee, Paul van Peer was een student die deel uit maakte van het allereerste team van ons G- voetbal. Met Wilfred Hennink, Wouter Ausma en Miel Roos. Paul van Peer was die grote voetballer, bijna zo groot als Marco Wennekes (die er toen ook al bij was), waarvan iedereen zich afvroeg of hij wel gehandicapt was. Heel vervelend, juist voor Paul van Peer, als een handicap niet herkend en dus ook niet erkend wordt. Want dat was nou juist een van de redenen waarom Paul van Peer G-voetbal ging spelen. Als student werd er achter zijn rug om ook al niet begrijpend over zijn handicap gesproken. Ja, achter zijn rug om....die rug was nou juist zijn probleem. Door bij het G-voetbal te gaan spelen kwam hij voor zijn probleem uit. Werd het voor hem hanteerbaar. Volgens Paul werkte dat opluchtend. Dat moesten meer mensen gaan doen. Gewoon voor je handicap uit komen. Je niet schamen voor iets waar je niets aan kunt doen.

Paul had veel humor binnen het team. Hij kon smakelijk lachen als Jan van DCS weer eens met zijn krukken ging zwaaien als een beslissing van de scheidsrechter of een tackel hem niet beviel. "Niet op ingaan", zei Paul dan. "Schiet de bal tegen zijn kruk", zei Bert Smit, "dan valt hij om, kun je zo op de keeper af gaan".

Paul van Peer heeft een aantal jaren bij SKV gevoetbald. Toen moest hij naar het zuiden, of was het naar het westen, verhuizen. Zijn geliefde verpleegster achterna, die daar een andere baan kreeg.

Foto? Ja, daar vraag je me wat. Wie heeft er nog een foto van dit eerste team van ons G-voetbal?

Volgende vergeten vedette: Dennis....eeh, ja,....eeh....daar heb ik hem weer: Dennis Ramondt.

BLEDDER